თემა, რომელზეც მინდა გესაუბროთ, ვფიქრობ დღეს ძალიან აქტუალურია საქართველოში. მე შვეცდები დაგანახოთ რას ნიშნავს გენდერული თანასწორობა სინამდვილეში და ასევე დავაფიქსირებ ჩემს აზრს ამის შესახებ.
გენდერული თანასწორობა ნიშნავს, რომ ქალსა და მამაკაცს აქვთ თანაბარი პირობები და ცხოვრებისეული შანსები თავიანთი პოტენციალის სრული რეალიზაციისათვის თანაბრად მონაწილეობენ პოლიტიკური, ეკონომიკური, სოციალური, კულტურული განვითარების პროცესებში და თანაბრად სარგებლობენ საზოგადოებრივი სიკეთეებით, შესაძლებლობებითა და რესურსებით. გენდერული ძალადობის შედეგად მსოფლიოში ყოველწლიურად უფრო მეტი ქალი იღუპება, ვიდრე კიბოს, მალარიისა და ავტოსაგზაო შემთხვევების შედეგად ერთად აღებული. 90-იანი წლების დასაწყისში გაერთიანებული ერების ორგანიზაციამ და მსოფლიო ბანკმა პირველად გააცნობიერეს მსოფლიოს უდიდესი და აქამდე აუთვისებელი ეკონომიკური რესურსის არსებობა, რომელსაც ქალები წარმოადგენენ. დღეს ეს ინსტიტუციები, ისევე როგორც ეკონომიკის წამყვანი ექსპერტები, მიიჩნევენ, რომ განვითარებადი ქვეყნების ყველაზე დიდი სიმდიდრე არა ოქროს ან ნავთობის საბადოებია, არამედ ქალები, რომლებსაც არასოდეს ჰქონდათ შესაძლებლობა თავი დაემკვიდრებინათ შრომით ბაზარზე და ამით წვლილი შეეტანათ საკუთარი ოჯახების შემოსავლის გაზრდასა და ქვეყნის ეკონომიკის განვითარებაში.
ალბათ არც ის არის შემთხვევითი, რომ მუსლიმურ ქვეყნებში, სადაც ქალებისა და გოგონების უფლებები ყველაზე მეტად არის გათელილი და ქალთა მონაწილეობა საზოგადოებრივ ცხოვრებაში ნომინალურია, დისპროპორციულად მძვინვარებს ძალადობა და ტერორიზმი. თანამედროვე მეცნიერებაში მომწიფდა თეორია, რომლის თანახმადაც ექსტრემიზმისა და ძალადობის მაპროვოცირებელი ფაქტორი მუსლიმურ ქვეყნებში არა ისლამური მოძღვრებაა, არამედ ქალთა ჩართულობის ნაკლებობა შრომით ბაზარსა და გადაწყვეტილებების მიღების პროცესებში. დღესდღეობით, მიუხედავად ამ მიმართულებით მიღწეული მნიშვნელოვანი პროგრესისა, პლანეტის უდიდეს ნაწილში გენდერული უთანასწორობის შემაშფოთებელი პრაქტიკებია გავრცელებული: ექვსმილიარდიან პლანეტაზე, სადაც მოსახლეობის ნახევარზე მეტს ქალები წარმოადგენენ, მიწის მესაკუთრე ქალთა რაოდენობა მხოლოდ 1%-ია.
საქართველო მსოფლიო გენდერული ინდექსის მიხედვით, 134 ქვეყნიდან 84-ე ადგილზეა და ჩამორჩება ისეთ ქვეყნებს, როგორებიცაა ტანზანია, განა, ვიეტნამი, უზბეკეთი და ნიკარაგუა; ჩვენს ქვეყანაში ჯერ კიდევ ფართოდ გავრცელებული ფენომენია ადრეული ქორწინებები, მოტაცება ქორწინების მიზნით, ქალიშვილობის ინსტიტუტი, ე.წ. “ღირსების მკვლელობებიც” კი; ყოველი მეთერთმეტე ქალი მეუღლის/პარტნიორის მხრიდან ფიზიკური ძალადობის მსხვერპლია, ხოლო 35%-ზე მეტი განიცდის ძალადობის სხვადასხვა ფორმებს, მათ შორის ფსიქოლოგიურ, სიტყვიერ და ეკონომიკურ ზეწოლას; საქართველო მოწინავე ქვეყანაა მსოფლიოში სელექციური აბორტების, იგივე დაუბადებელ ბავშვთა სქესობრივი ნიშნით მკვლელობების, თვალსაზრისით. ტრადიციის შედეგად, რომლის თანახმადაც ბიჭის, როგორც “მემკვიდრის” დაბადება უფრო სასურველია, ყოველწლიურად ათასობით გოგონა ხდება სქესის ნიშნით ნაყოფის მუცელშივე მკვლელობების მსხვერპლი…
დროა ეს ყველაფერი შეჩერდეს საქართველოშიც, ისევე როგორც ყველა განვითარებულ ქვეყანაში. ქალებმა უნდა გააცნობიერონ თავიანთი უფლებები და უნდა გაიაზრონ ის, რომ არაფრით არიან კაცებზე ნაკლებნი. იმედი მაქვს მალე აღარ გავიგონებთ სქართველოში შემდეგ ფრაზებს: “ქალის ადგილი კუხნაშია” “ქალი საჭესთან მე არ გამიგია” “კაცისთვის შეიძლება ქორწინებამდე გაგულავება და ქალისთვის არა” და ა.შ
ეს ყველაფერი ჩემი “მოკრძალებული” აზრით არის დიდი მ ა რ ა ზ მ ი… გოგონებო და ქალბატონებო, იცოდეთ თქვენი უფლებები და არ დააჩაგვრინოთ თავი მამაკაცებს. ნუ დაეთანხმებით, როცა გეტყვიან, რომ კაცი უფრო ჭკვიანია ვიდრე ქალი, რადგან გახსოვდეთ: მსოფლიოში ორი ყველაზე მაღალი IQ-ს კოეფიციენტი(ინტელექტის განსაზღვრის კოეფიციენტი) სწორედ ქალებს ეკუთვნით!
საქართველოს კონსტიტუცია
მუხლი 14
ყველა ადამიანი დაბადებით თავისუფალია და კანონის წინაშე თანასწორია განურჩევლად რასისა, კანის ფერისა, ენისა, სქესისა, რელიგიისა, პოლიტიკური და სხვა შეხედულებებისა, ეროვნული, ეთნიკური და სოციალური კუთვნილებისა, წარმოშობისა, ქონებრივი და წოდებრივი მდგომარეობისა, საცხოვრებელი ადგილისა.
“საქართველო მოწინავე ქვეყანაა მსოფლიოში სელექციური აბორტების, იგივე დაუბადებელ ბავშვთა სქესობრივი ნიშნით მკვლელობების, თვალსაზრისით. ტრადიციის შედეგად, რომლის თანახმადაც ბიჭის, როგორც “მემკვიდრის” დაბადება უფრო სასურველია, ყოველწლიურად ათასობით გოგონა ხდება სქესის ნიშნით ნაყოფის მუცელშივე მკვლელობების მსხვერპლი…”
anu aborti unda aikrZalos?
aborti ki ar unda aikrdzalos xalxis azrovneba unda sheicvalos. ar unda iyos aborti aseti masobrivi, torem arsebobs gamouvali situacia roca sxva gza ar aris. magalitad, mashin rodesac nayofis dabadebam sheidzleba dedis sikvdili gamoiwvios.
ხალხის აზროვნების შეცვლა ცოტა ძნელი საქმეა და არც მთავრობას და არც რომელიმე ორგანიზაციას ეს არ ხელეწიფება. აქედან ქამომდინარე მთავრობას შეუძლია მხილოდ რეაგირება მოახდინოს ,,მუცელშივე მკვლელობების” აღსაკვეთად. ანუ იურიდიულად ადამიანის სიკვდილი არის თავის ტვინის ფუნქციის შეწყვეტა (სამოქალაქო კოდექსი). თავის ტვინის ფუნქცია კი არის ნეირონების მეშვეობით სხეული მართვა, ანუ ნერვიული ფუნქცია. ნეირონები კი ბავშვს ჩასახვიდან რამდენიმე დღეში აღენიშნება (უკვე დაკვირვებითაც თვალსაჩინო ხდება), ხოლო ნერვიული ფუნქცია უკვე ჩასახვის მომენტიდან აქვს. ამით იმის თქმა მინდა, რომ აბორტს სპეციალური აკრძალვა არ სჭირდება, ნორმალურმა სასამართლომ შესაბამის მტკიცებულებათა დაყრდნობით ეს უკვე მკვლელობად უნდა შეაფასოს.
აბორტის დაშვებით ჩვენ არაფრით განვსხვავდებით წარმართ რომაელთაგან, რომელთაც უფლება ჰონდათ ,,არასასურველი” ახალშობილი შობიდან სამი დღის განმავლობაში ნაგავსაყრელზე გადაეგდოთ (მათ უბრალოდ ჩვილის პირდაპირ საშვილოსნოში განადგურების ტექნოლოგია არ ჰქონდათ და სამი დღე ამისთვის სჭირდებოდათ).
რაც შეეხება სიცოცხლის რეალურ საფრთხეს, ის შეიძლება კანონში სპეციალურად გაიწეროს.
ისე პირადი გამოცდილებით, ქალი საჭესთან მართლაც საშიშია…
Reblogged this on kote's diary.